9. Sınıf Türk Dili ve Edebiyatı Beceri Temelli Etkinlik Kitabı Sayfa 391 Cevapları Meb Yayınları‘na ulaşabilmek ve dersinizi kolayca yapabilmek için aşağıdaki yayınımızı mutlaka inceleyiniz.
9. Sınıf Türk Dili ve Edebiyatı Beceri Temelli Etkinlik Kitabı Cevapları Sayfa 391
Aşağıdaki metni okuyarak soruları cevaplayınız (Alıntılanan metnin aslına sadık kalınmıştır.).
Bırakamayacağım bu mektupları, benim sevgili okurum, bırakamayacağım diyorum ya, yalnız benim elimde mi sanki? Ya onlar beni bırakırlarsa? Er geç bırakacaklar elbette. “Tutkularımız bizi bırakınca, biz onları bıraktık sanır da övünürüz” diye acı acı güler La Rochefoucauld (La Roşufikult). Şimdi bunları yazmakta da, yazdıktan sonra okumakta da, bana hiçbir yazımın vermediği bir tat buluyorum, mutluluğun ta kendisi denecek bir duygu, bir ışık sarıyor içimi. Bana öyle geliyor ki ben bunları yazmak için, bunları yazdıran iklime ermek için doğdum, yaşadım; ne yaptımsa, ne ettimse, bütün duygularım, bütün düşüncelerim, hepsi, hepsi beni bunlara hazırlamak içindi. Şeyh Galip bir gazelinde: “Efendimsin cihanda itibarım varsa sendendir – Miyân-i âşıkanda iştiharım varsa senden- dir” diyor. Benim de yazarlar arasında bir adım olursa, bu yeryüzünden benim de geçtiğim anılırsa o ün bana bu mektuplardan gelecektir. (…)
Böyle sürer gider mi bu? Biliyorum, yakındır, bir gün bu tat benden esirger kendini, gönlüm bu ışığı seçmez olur. “Aldanmışım, bir hayale kapılmışım, bir masalla avunmuşum” derim. Yavaş yavaş mı? Birdenbire mi? Elbette üstüme çökecek o karanlığı, şairin: “Zulmet bizi çekmekte visale” diye haber verdiği karanlığı biricik gerçek sanırım da bugünkü duygularıma bugünkü dediklerime bir yalan, budalaca bir yalan diye bakarım. Eski kâğıtları karıştırırken bu mektuplardan biri gözüme ilişirse: “Neymiş bu? Ne diye yazmışım, kime yazmışım ben bunu? Böyle şeyler de yazılır mıymış? Bilmiyorum, tanımıyorum, bana yabancı bunlar, ben böyle düşünmüş, böyle söylemiş olamam!” deyip ukâlâca omuz silker, atıveririm, yırtarım belki de.
O günkü beni gözlerimin önüne getiriyorum da nefret ediyorum ondan; içinde onu sakladığı için, en geç ona varacağı için bugünkü benden de nefret ediyorum. Neden o karanlık doğru olsun da benim ondan bin kat güzel bugünkü ışığım doğru olmasın? Ben bugün bu yazıların bir değeri olduğunu, bunları yazmakla bir şey yaptığımı, beni unutturmayacak bir ürün verdiğimi sanıyorum, bu sevinç, bu övünç yalan da, bu mektupların boşluğunu, hiçliğini anladığım gün duyacağım üzüntüler, acılar, yalnız onlar mı doğru? Neden ışığa inanmıyoruz da yalnız karanlığa inanıyoruz? Sizi bilmem, sevgili okurum, siz belki gerçekten inanırsınız ışığa. Ben inanamıyorum bir türlü, gözlerim bir umutla par- lasa bile parlaması ile sönmesi bir oluyor, “Nene senin umutlanmak, övünmek? Güzelmiş bu yazılar, bir değeri varmış, senin adını yerine ulaştıracakmış!.. Gülerim senin kurduğun hülyalara!.. Bu yaşa geldin de anlayamadın mı daha kendini? Hiçliğini, ne kadar çırpınsan bir şeye yaramıyacağımı, bir şey yaratamıyacağını bir türlü anlayamadım mı?” diyor.
(Alınmıştır.)
Ataç, N. (1989). Okuruma Mektuplar. İstanbul: Can.
1.) Yazar metinde alıntılara yer vermiştir. Bu alıntıların metne katkıları neler olabilir?
- Cevap: Bu soruda öğrencinin, düşünceyi geliştirme yollarından tanık göstermeyi öğrenmesi ya da metinde tanık göstermenin yollarını öğrenmesi amaçlanmaktadır. Yazar; bir düşünceyi ileri sürmek, doğruluğunu ispatlamak amacıyla aynı görüşü paylaşan, destekleyen bir kişinin bazen karşıt görüşü savunan bir kişi de olabilir- yazılarından veya konuşmalarından alıntı yapar. Tanıklığına başvurulan kişinin sözü edilen konuda yetkin olması gerekir.
9. Sınıf Meb Yayınları Türk Dili ve Edebiyatı Beceri Temelli Etkinlik Kitabı Sayfa 391 Cevabı ile ilgili aşağıda bulunan emojileri kullanarak duygularınızı belirtebilir aynı zamanda sosyal medyada paylaşarak bizlere katkıda bulunabilirsiniz.
