9. Sınıf Meb Yayınları Türk Dili ve Edebiyatı Kitabı Sayfa 205 Cevabı
4. Aşağıda verilen parçaların hangi bakış açısı ile kaleme alındıklarını açıklayınız.
“Sonra etrafımda yaşayan şeylerde teselli aramaya koyuldum. Elime geçirdiğim taze bir yaprağı yanağıma, dudaklarıma sürüyor; bahçede bulduğum cılız bir kedi yavrusunu göğsüme bastırıyor, nefeslerimle ısıtıyordum. Daha olmazsa kendi kendime: “Feride, aptallığın lüzumu yok. Biraz gayret. Biliyorum ki, yaşamak için artık güler yüzden, cesaretten başak sermayen kalmamıştır.” diyordum.
Bu neşenin uydurma, uçucu bir şey olduğu malum. Varsın öyle olsun. Kapalı bir mahzende sızan bir ışık parçası, yıkık bir duvarın taşları arasında açılmış cılız bir çiçek, her şeye rağmen bir varlık, bir tesellidir.”
Reşat Nuri Güntekin
- Cevap: Kahraman anlatıcının bakış açısı çünkü; olayların kahramanın başından geçiyor ve 1. tekil kişili anlatım kullanılmış.
****************
“Bu sefer atını Balıkesir tarafına sürüyordu. Soğuktulumba’yı geçtikten sonra zeytinliklerin arasındaki şosede büsbütün hızlandı. Biraz evvelki dondurucu rüzgâr hep devam ediyordu. Kendisini yine şaşırtacak kadar kısa bir zamanda Havran’a geldi ve şehre girmeden, mezarlığın kenarından dolaşarak, çayın öbür yakasına geçti. Hiç bir şey düşünmüyor, sadece kaçmak, hayatının en korkunç devirlerini geçirdiği bu yerlerden mümkün olduğu kadar çabuk uzaklaşmak istiyordu. Nereye olursa olsun! Dağ başlarına, kimsesiz ormanlara veya kalabalık şehirlere!.. Yalnız adamakıllı uzak ve kimsenin onu bulamayacağı bir yere!..”
Sabahattin Ali
- Cevap: İlahi (Tanrısal) bakış açısı çünkü; kahramanımızın duygularını da metinde görebiliyoruz.
****************
“Onu ilk defa gördüğüm zaman dayımın yüzünde hepimizi o kadar çeken ve korkutan o çocuk ifadesinin manasını anladım, diyebilir miyim? Yaşım bu dikkate müsait miydi? Burasını bilmiyorum. Fakat omzuna yavaşça el koyup “Sevgili dayıcığım, beraber oynasak olmaz mı?” demekten kendimi zor almıştım. Şunu da söyleyeyim ki bu tam bir felaket olurdu. Çünkü dayımın bütün ev halkını titreten o korkunç hiddetlerinden birini coş-turabilirdim. Atölyeye dayımdan başka kimse giremezdi. Meğerki evin hem uşağı, hem de seyisi ve arabacısı olan Kerim Ağa olsun. Kerim Ağa dayımın iş arkadaşıydı. İkinci memnu mıntıka, dayımın o esnada noksanlarını yahut fazlalıklarını büyük bir gayretle tamamlamağa çalıştığı banyo dairesi -o zamanki adıyla gusülhane veya hamam- idi.”
Ahmet Hamdi Tanpınar
- Cevap: Kahraman anlatıcının bakış açısı çünkü; olayların kahramanın başından geçiyor ve 1. tekil kişili anlatım kullanılmış.
9. Sınıf Türk Dili ve Edebiyatı Kitabı Meb Yayınları Sayfa 205 Cevabı
