10. Sınıf Türk Dili ve Edebiyatı Beceri Temelli Etkinlik Kitabı Sayfa 423 Cevapları Meb Yayınları‘na ulaşabilmek ve dersinizi kolayca yapabilmek için aşağıdaki yayınımızı mutlaka inceleyiniz.
10. Sınıf Türk Dili ve Edebiyatı Beceri Temelli Etkinlik Kitabı Cevapları Sayfa 423
Metni okuyunuz. Aşağıdaki soruları okuduğunuz metin çerçevesinde cevaplayınız. (Metin, aslına sadık kalınarak alınmıştır.)
Sefiller
(…)
Jean Valjean gözlerini açtı ve hiçbir insan dilinin anlatmaya kadir olamayacağı bir ifadeyle bu saygıdeğer Piskoposa baktı.
Jandarma çavuşu:
– Monsenyör, dedi, bu adamın söyledikleri doğru demek, öyle mi? Ona yolda rastladık. Kaçan biri gibi gidiyordu. Anlamak için durdurduk. Üzerinde bu gümüşler vardı. Piskopos gülümseyerek çavuşun sözünü kesti:
– O da size bunları, geceyi evinde geçirdiği ihtiyar, babacan bir papazın kendisine verdiğini söyledi, değil mi? Durumu anlıyorum. Siz de onu buraya getirdiniz. Bir yanlışlık olmuş.
(…)
– Dostum, dedi Piskopos, gitmeden önce, işte şamdanlarınız. Alın onları.
Piskopos şömineye giderek iki gümüş şamdanı alıp Jean Valjean’a getirdi, iki kadın, Piskoposun bu yaptıklarını ağızlarını açmadan, kıpırdamadan, onu rahatsız edebilecek tek bir bakıştan bile kaçınarak seyrediyorlardı.
Jean Valjean’ın bütün uzuvları titriyordu. Mekânik bir davranışla, dalgın bir halde aldı iki şamdanı.
– Şimdi, dedi Piskopos, rahat rahat yolunuza gidiniz. Sırası gelmişken söyleyeyim, tekrar gelecek olursanız, dostum, bahçeden geçmenize hiç gerek yok. Her zaman sokak kapısından girip çıkabilirsiniz. O kapı, gece gündüz sadece bir mandalla kapalı durur.
Sonra jandarmalara dönerek:
– Çekilebilirsiniz efendiler, dedi. Jandarmalar uzaklaştılar.
Jean Valjean bayılacak gibiydi.
Piskopos ona yaklaştı ve alçak bir sesle:
– Unutmayın, hiçbir zaman unutmayın, bu parayı dürüst bir insan olmak için kullanacağınıza dair bana söz vermiş bulunuyorsunuz.
(…)
Jean Valjean şehirden kaçarcasına çıktı. Telaş içinde tarlalarda yürüyor, dönüp dolaşıp hep aynı yerlere geldiğini fark etmeden karşısına çıkan yollara, patikalara sapıyordu. Böylece, bütün sabah hiçbir şey yemeden ama açlık da duymadan, etrafta dolaştı durdu. Bir sürü yeni duygunun etkisi altındaydı. Bir çeşit öfke duyuyordu, ama kime karşı duyduğunu bilemiyordu. İzzeti nefsi mi kırılmıştı, aşağılanmış mıydı, söyleyebilecek durumda değildi. Ara sıra içini garip bir acıma, bir şefkat duygusu kaplıyor, ama o bu duyguyu yenmeye çalışıyor, yirmi yıllık katılığıyla buna karşı çıkıyordu. Bu hal onu yoruyordu. Felaketindeki adaletsizliğin ona kazandırdığı korkunç huzurun içinde sarsıldığını kaygıyla görüyordu. Bu sarsılan huzurun yerini neyin alacağını kendi kendine soruyordu.
(…)
Jean Valjean Piskoposun evinden ayrıldığında, artık o vakte kadar düşündüğü bütün şeylerin dışındaydı. İçinden geçen şeylerin açıkça farkına varamıyordu. Yaşlı adamın melekçe davranışlarına, tatlı sözlerine karşı dikleniyordu. “Dürüst bir insan olacağınıza dair bana söz verdiniz. Ruhunuzu satın alıyorum. Onu kötülük zihniyetinden çekip çıkarıyor, Tanrı’ya veriyorum.” Hep bu sözler geliyordu aklına. Bu uhrevi bağışlamanın karşısına gururu, kötülüğün içimizdeki kalesi olan şeyi koyuyordu. Belli belirsiz bir şekilde hissediyordu ki, bu rahibin affedişi o vakte kadar benliğini sarsan en büyük hücum, en korkunç taarruzdur; bu rahmete karşı direndiği takdirde artık yüreğinin katılaşması büsbütün çaresiz bir hale gelecekti; boyun eğdiği takdirdeyse, başka insanların davranışları yüzünden yıllardır yüreğini dolduran ve hoşuna giden o kin ve nefretten vazgeçmesi gerekecekti. Bu defa yenmek ya da yenilmek zorundaydı. Kendi kötülüğüyle bu adamın iyiliği arasında çok büyük ve kesin bir mücadele başlamıştı.
(…)
Victor Hugo, Sefiller
- Cevap: Bu sayfada herhangi bir soru bulunmamaktadır.
10. Sınıf Meb Yayınları Türk Dili ve Edebiyatı Beceri Temelli Etkinlik Kitabı Sayfa 423 Cevabı ile ilgili aşağıda bulunan emojileri kullanarak duygularınızı belirtebilir aynı zamanda sosyal medyada paylaşarak bizlere katkıda bulunabilirsiniz.
