10. Sınıf Türk Dili ve Edebiyatı Beceri Temelli Etkinlik Kitabı Sayfa 121 Cevapları Meb Yayınları‘na ulaşabilmek ve dersinizi kolayca yapabilmek için aşağıdaki yayınımızı mutlaka inceleyiniz.
10. Sınıf Türk Dili ve Edebiyatı Beceri Temelli Etkinlik Kitabı Cevapları Sayfa 121
Metni okuyunuz. Aşağıdaki soruları okuduğunuz metin çerçevesinde cevaplayınız. (Metin, aslına sadık kalınarak alınmıştır.)
Velinimet
Geçen gün hava güzeldi. Logaritmacı Haşanla, Hürriyet tepesine gittik. Daha kış uykusundan uyanmamış sisli Kâğıthane’ye, mavi, mahmur Haliçe yükseklerden baktık.
(…)
– Bu kim? dedim, sen, bu dört yüz bin liralık adamın nasıl velinimeti oluyorsun?
– Anlatayım, diye güldü.
– Söyle bakalım.
– Bu genç, benim Selânik’teyken uşağımdı, dedi.
Durdum, bir adım geri attım:
– Uşağın mıydı? diye haykırdım.
Logaritmacı her vakitki soğukkanlılığı ile elleri arkasında, yürüyerek cevap verdi:
– Evet uşağımdı. Bir gün Eminönü’nden geçiyordum. Bir de baktım ki bizim Ahmet. öpmek için elime sarıldı. Üstü başı dökülüyordu. Ne yaptığını sordum, “hiç dedi boştayım”. Sonra sıkılarak benden bir mecidiye istedi. Niçin; ne sebeple para vereceğimi sordum. “Vallahi iki gündür açım, bari beş kuruş ver. Bugün karnımı doyurayım.” dedi. O vakit düşündüm.
(…)
Eyüp’te bir ip fabrikasının müdürü, sınıf arkadaşımdı. Ona bir tavsiye yazdım. “Al bunu götür, çalış para kazan; ye. Kimseden para isteme?” dedim. Teşekkür etti. Ama gene yakamı bırakmadı. “Bari iki kuruş verin. Şimdi ekmek alayım, açlıktan ölüyorum” dedi. Az daha verecektim. Elimi cebime götürdüm. Birden bire bu lüzûmsuz merhametle kuvvetli bir gencin azmini kıracağımı düşündüm. Evet, sırf merhametle yapılmış bir yardım, halis bir cinayetten başka bir şey değildir. Kime acıyıp bir çalışma mukabili olmayarak yardım edersek onun azmini, iradesini dumura uğratıyoruz demektir. Elimi hızla cebimden çektim. “Şuradan sap, soluna ilk gelen sokağa gir. Biraz yürü. Orada Kosova Oteli vardır, sahibi ahbabımdır, benden selâm söyle; de ki: “Ben şimdi bütün oteli süpürmeye, yıkamağa hazırım, bütün oteli temizleyim, bana yirmi kuruş ver. O bu pazarlığa razı olur, razı olmazsa ben kütüphanedeyim, gel, beni gör, sana bugün ekmek parasını getirecek iş bulurum” dedim. Reddetmedi, açlığı yüzünden belliydi. Gözlerinin altı simsiyahtı, dudakları bembeyazdı, baygın baygın bakıyordu. Yarım saat kadar kütüphanede bekledim, gelmedi. Ona birkaç ay sonra rast geldim, hemen elime sarıldı, öptü. “Eğer bana o gün ekmek parası vereydin, ben fabrikaya gitmeyecektim, bana ağır bir iş gördürdün; ama çalışmayı öğrettin. Çok minnettarım” dedi.
(…)
Rüştiye tahsili bile görmemiş, yalınayak, başıkabak bir uşak yamağının ip ameleliğinden ustabaşılığa, ustabaşılıktan fabrikatörlüğe, müteahhitliğe sıçradığını, müteahhitlikten otomobille milyonerliğe doğru koştuğunu görmek, bilmem niçin bana acı geliyordu. Kıskanıyor muydum? Evet ama niçin? Amerika’nın en meşhur, en büyük iktisat kralları da on parasız işe başlamamışlar mıydı? Muhakemem, mantığım, hissiyatımı düzeltemiyordu. Uzanamadığı ciğerin karşısında “pis” diye yalanan sıska bir kedi kadar zavallıydım.
Ömer Seyfettin
Kelime Dağarcığı: logaritmacı: Matematik öğretmeni.
- Cevap: Bu sayfada herhangi bir soru bulunmamaktadır.
10. Sınıf Meb Yayınları Türk Dili ve Edebiyatı Beceri Temelli Etkinlik Kitabı Sayfa 121 Cevabı ile ilgili aşağıda bulunan emojileri kullanarak duygularınızı belirtebilir aynı zamanda sosyal medyada paylaşarak bizlere katkıda bulunabilirsiniz.
